verb DE DAG VAN ANNE FRANK

12 JUNI, DE DAG VAN ANNE FRANK ANNE FRANK,wie kent haar niet? Op school zijn de meesten van ons,de derde generatie na de oorlog,opgegroeid met het lief en leed van Anne Frank.Het meisje dat in Amsterdam woonde en samen met zovele onbekende joden,werd weggevoerd naar een van de vreselijke concentratiekampen. Iedereen weet dat Anne een dagboek heeft nagelaten met verhalen over haar tijd in het achterhuis,het onderduikhuis,waar Anne en haar familie woonden. Toen de oorlog voorbij was en de mensen de waarheid hoorden over de concentratiekampen en de gevolgen daarvan,riepen zij uit alle macht dat dit nooit meer mocht gebeuren.Hoewel er veel dictators aan de macht waren in Europa,Franco(Spanje),Mussolini(Italie),Papadopoulos(Griekenland),Hitler(Duitsland),zag Jan met de Pet het grote gevaar daarvan niet. Er werd de bevolking belooft dat er werk voor iedereen zou zijn,mits de bevolking naar hen luisterde. Werk betekende eten. In die tijd waren de gezinnen groot en moesten er dus heel wat monden gevoedt worden.Velen liepen dan ook in de vooropgezette val. Door de armoede en radeloosheid liep de gewone man,er met open ogen in.In de oorlog kon iedereen je verrader zijn.Je buurvrouw of buurman.Zelfs je naaste familie kon je misschien niet vertrouwen.Daar gaat het nu juist om,om vertrouwen.Na de oorlog was iedereen "ineens" in het verzet geweest,had voedselbonnen gestolen of had onderduikers gehad.Zo ook mijn opa,maar die wilde er absoluut nooit over spreken.Heel wat jaren later is hij postuum geeerd.Opa Gaal,wiens zoons op de Waalsdorpervlakte de klok luidden.Hij wasvoor mij een onbekende man,net zo onbekend als Anne Frank dat voor mij is. Ik ken haar vanuit de boeken,de films en de mensen die op de televisie over haar vertelden en haar echt gekend hebben.Een meisje wat in de bloei van haar jonge leven was en zo wreed uit het midden van haar dierbaren werd weggerukt.Een meisje dat nu zoveel voor ons betekent.Zij is ons voorbeeld als we over de oorlog spreken.Door haar verhalen " leeft " de oorlog voort zonder het geluid van bombardementen en fuitende kogels van het vuurpeleton.Wanneer je naar Drenthe gaat,naar het voormalig concentratiekamp Westerbork, kan ik je vertellen dat je de bommem wel degelijk kan horen vallen en zelfs het fluiten van de kogels die je rakelings passeren.Wat je daar ziet overtreft je ergste nachtmerrie. Ik ben er met de Montessorieschool van de Jacoba van Beierenlaan uit Delftnaartoe geweest,met de werkweek. Ik heb in mijn hele leven niet zo gehuild en zo gespuugd.Alsof de duivel me op de hielen zat,ben ik naar buiten gevlucht.Arme kleine Anne Frank,je vertegenwoordigt deze hel voor ons tot op het heden,opdat we nooit mogen vergeten wat er gebeurd is...NOOITJolanda Gaal